Het is tien uur op zondagochtend als ik aankom bij het pand van de dierenambulance aan de Zinkwerf. Adriënne, mijn bijrijdster op zondag, is er al. Samen laten we de vier kennelhonden uit die gisteren en vannacht zijn gevonden en waarvan de baasjes nog niet boven water zijn, en geven we ze te eten. Daarna gaat Adriënne haar gang in de kattenkamer, alwaar de gevonden katten hun eten moeten hebben en de hokken en de kattenbakken schoon moeten worden gemaakt.

Ondertussen geef ik de geiten en duiven te eten, wordt Rambo de pony uit de warme stal gelaten en lekker wat hooi gegeven. Gezamenlijk doen Adriënne en ik daarna de vogels en logeer-konijnen, worden de hondenkennels geschrobt en tenslotte wordt de ambulance voor vandaag, De DA3, een voormalige Witte Kruis-ambulance, nagelopen of alles aanwezig, compleet en schoon is. Er is dan nog even tijd voor een snelle bak koffie (niet altijd, al helemaal niet in drukke voorjaar en zomer) en we moeten op pad voor de eerste ritten.

We worden eerst gestuurd naar de Noordlandseweg in ’s-Gravenzande alwaar een kat langs de kant van de weg zou liggen. We zien de kat al vanaf een afstandje liggen en terwijl Adriënne ons over de mobi ‘ter plaatse en uit de wagen’ meldt, zie ik dat de kat helaas is overleden, waarschijnlijk na een aanrijding, gezien de verwondingen. De kat wordt ‘gechipt’, maar dit keer blijkt er geen chip aangebracht door de dierenarts, zodat een evt. eigenaar minder snel van de verblijfplaats van zijn/haar diertje op de hoogte zal zijn. Even de naam van de melder genoteerd die aan de overkant woont, moet nl. in administratie vermeld worden, en in de auto doet Adriënne het papierwerk verder.

Van de centrale horen we dat we her en der gevonden, gewonde vogels moeten ophalen. En zo komt het dat wij achtereenvolgens naar de Bazuinlaan in Rijswijk, de Reuvenslaan in Voorburg en de Hendrik Zwaardecroonstraat in Den Haag worden gestuurd om respectievelijk twee gewonde houtduiven (‘katslachtoffers’) en een vleugellamme merel op te halen. We hebben nog even tijd om de vogels naar de Wulp (vogelasiel) te brengen en daarna gaan we gelijk naar de nabijgelegen Lozerlaan alwaar een dame opgehaald moet worden die om 13.00 uur een afspraak heeft met haar hond bij een dierenarts nabij het Zuiderpark. De hond blijkt een redelijk flinke Rottweiler die onlangs zijn poot gebroken heeft en nu naar de dierenarts moet omdat het dier vannacht iets heeft geforceerd en kennelijk heel veel pijn had. Gebruikmakend van onze spierkracht weten Adriënne en ik het beest op de brancard te krijgen en begint de ‘klinische’ rit naar 1806, zoals de dierenarts in mobilofoontaal geheimzinnig heet. Niet iedere scannerluisteraar hoeft immers te weten welke eigenaar bij welke dierenarts loopt.
Het is druk bij de dierenarts en mevrouw is nog lang niet aan de beurt. Wij maken daarom van de gelegenheid gebruik om naar Hoek van Holland te rijden om daar een gewonde zwaan op te halen die het ‘verkeer’ staat te regelen in de Prins Hendrikstraat. De politie staat er bij doch durft de zwaan niet te benaderen, uit angst vanwege de grote vleugels die gebroken benen zouden kunnen veroorzaken. Een fabeltje; een flinke kneuzing is waarschijnlijk al wat je er van overhoudt. Het blijkt dat de zwaan het wegdek voor water heeft aangezien en hard op het asfalt is geland. Omzichtig benaderen we het beest; het begint te blazen en met de vleugels te klapperen en de omstanders houden hun adem in. Ik grijp de zwaan echter bij de lange nek en als hij even niet klappert zet ik mijn knie tegen de ene vleugel en sla mijn arm om de andere vleugel. Adriënne helpt mij daar uitstekend mee en gezamenlijk stoppen we het dier in een bench. Deze gaat straks ook naar de Wulp.
Ondertussen weer terug naar de dierenarts, alwaar de mevrouw klaar is en naar huis teruggebracht moet worden. Aldaar alle formaliteiten geregeld, de betaling geregeld (vergeleken met de kosten dierenarts en normale taxikosten een schijntje, vooral voor donateurs) en linea recta door naar vogelasiel de Wulp, waar we toch redelijk in de buurt zijn. Lily, de beheerdster, begroet ons bij binnenkomst en de zwaan wordt door haar en de andere medewerkers van de Wulp (waaronder Anton, die ik ‘Jozef’ noem omdat hij eens in een kerststal de rol van die betreffende bijbelfiguur had uitgebeeld) uitvoerig bekeken. De schade aan de zwaan valt gelukkig mee. Een paar dagen rust en wat antibiotica en hij komt er weer bovenop.

Dan gaat de mobiele telefoon van Adriënne. De centrale: of wij met spoed naar de keerlus willen rijden aan het einde van de Machiel Vrijenhoeklaan, alwaar een gewond paard zou zijn. Theo de Wijs is ook onderweg met de VA1, de veewagen. We nemen de bench mee, sprinten naar de wagen en springen erin. We hebben dit keer geluk: de genoemde keerlus (ingang Kijkduinpark) is hemelsbreed maar zo’n 1½ km verder. Op de M. Vrijenhoeklaan staat een politiejeep met zwaailicht aan die ons voorgaat naar de plaats van het ongeluk. In de auto hebben wij onze vinyl handschoenen al omgedaan en snelverband en syntetische watten klaargelegd. Het blijkt dat het paard een grote vleeswond heeft aan het rechter voorbeen, onder de knie. Een hond heeft het paard doen schrikken en het paard is toen tegen een paaltje aan gelopen. De berijdster staat erbij, met tranen in de ogen en een heleboel zondagse wandelaars slaan het tafereel gaande. De wond bestaat uit dikke laag huid van 15 cm bij 7 cm die in een U-vorm naar beneden hangt, waardoor bot en pezen zichtbaar zijn.
Het paard bloedt heftig en terwijl Adriënne het lap vlees/huid weer terugklapt tegen de wond, probeer ik een wonddrukverband aan te leggen. Omdat het paard van schrik heel onrustig is en eigen veiligheid vóór gaat, heeft het heel wat voeten in de aarde alvorens de wond verbonden kan worden, mede met behulp van Theo de Wijs die inmiddels ook gearriveerd is. Na het verbinden, waardoor het bloeden zoveel mogelijk is gestelpt, wordt het paard in de VA1 geladen en vertrekken Theo en de eigenaresse met het paard in de veewagen naar het VMC in Honselersdijk voor verdere behandeling. Later blijkt dat het paard moet worden geopereerd, mede omdat de vleeswond ook over een deel van de knie ligt.
Adriënne en ik kijken elkaar eens aan en slaken allebei tegelijk een diepe zucht. Om wat van de spanning af te komen worden er wat grapjes over en weer gemaakt. Dé beste manier om om te gaan met emotionele, spannende c.q. bloederige dan wel onwelriekende opdrachten.

Veel rust is ons niet gegund, want of we maar even naar de Prinses Beatrixlaan in Rijswijk willen gaan, hoek Sir Winston Churchillaan, daar staat een dame bij een gevonden hond. In een kwartiertje zijn we in Rijswijk en we zien de mevrouw, die ons al staat tegemoet te zwaaien, gelijk. De hond blijkt een Golden Retriever te zijn. Gelukkig blijkt hij gechipt en geven wij het chipnummer per mobi door aan de centrale. Via de databank blijkt dat de eigenaar in de Petronella Voutestraat woont. Wij brengen de hond weer thuis, rekenen de ambulancekosten af en vertrekken retour basis. Al met al zijn we van 11.15 tot 16.30 uur in touw geweest. Dan moeten de kennelhonden weer even uitgelaten worden en worden de mandjes en de auto verder gereinigd.Het was weer typisch zo’n drukke voorjaarszondag. Wel een voldaan gevoel omdat het een afwisselende dag was en onze kwaliteiten hebben kunnen gebruiken, met name bij die zwaan en dat paard. Toch zou het fijn zijn als we wat meer collega’s konden begroeten, want dat haalt wat druk van de ketel. Immers, als Adriënne er vandaag niet zou zijn geweest dan zou ik dus mooi alleen hebben gereden en al deze ritten in mijn uppie moeten doen; ziet u het voor u? Of wat dacht u van meerdere spoedritten (zoals bij dat paard, maar kan ook een aangereden hond of kat zijn) tegelijk? Als collega zie ik het liefst mensen (helemaal mooi indien in bezit van rijbewijs) die van dieren houden, niet bang zijn om de handen uit de mouwen te steken en stressbestendig zijn, maar bovenal ook een goed gevoel voor humor en colegialiteit hebben; je bent ten slotte de gehele dag op elkaar aangewezen. De introductie bestaat uit een gesprek met Irma of Theo de Wijs, het aftasten van interesses en capaciteiten en bezichtiging van het pand. De opleiding bestaat uit een ‘stageperiode’ waarbij je meerijdt met een meer ervaren vrijwilliger en daarna een cursus dieren-EHBO en aanvullende thema-avonden.


Geïnteresseerd?

Bel vrijblijvend naar de centrale van Stichting Dierenambulance De Wijs aan de Zinkwerf 39 te Den Haag:
070 - 366 09 09 of meld u aan via het formulier

Arie

Vrijwilliger sinds medio 1997